Krakau 2020

26 januari 2020 - Krakau, Polen

Na een korte nachtrust om 01.45 uur opgestaan. Douchen, koffie en om 02.30 uur rijden maar. We moeten om 05.00 uur op de luchthaven van Eindhoven zijn, maar willen rekening houden met eventuele mist. Dat valt gelukkig mee, dus de trip naar het Lampengat verloopt voorspoedig. Auto gedropt op P5 om 04.15 en tsja, dat hebben wij weer. Luchthaven is nog dicht. Tien minuten wachten en we kunnen naar binnen. Eerst maar koffie en thee scoren...mis, het water moet nog opgewarmd worden. Dus dan eerst maar de koffer gedropt en dan de thee- en cafeïne shot naar binnen werken. Na een tweede rondje gaan we boarden en krijgen te horen dat we stipt om 07.00 uur gaan vertrekken met een vliegtijd van anderhalf uur. Je gaat dus sneller van Lampengat naar Krakau dan van Philippine naam Lampengat.... We landen iets over half negen. Trekken de flappentapper leeg met Zloty's en daar staat onze taxichauffeur al met ons naambord te zwaaien. Peter heet de beste man. Hij brengt ons in de taxibus naar ons hotel en verteld ons onderweg al leuke dingen over de stad. De taxirit is een verkapte sightseeing. Gaaf. Ons hotel ligt in de getto wijk en we worden keurig ontvangen en....onze kamer is al gereed. Inchecken en naar onze prachtige kamer. Fantastisch. We pakken wat spullen uit, zetten bakkie leut en gaan te voet richting de Grote Markt. Dit is het grootste Middeleeuwse plein van Europa. We struinen heerlijk over het plein. We hebben een uurtje want om 12.00 uur gaan we een fietstocht maken met Baja Bikes. Het plein is werkelijk prachtig. 

DSCN4751

DSCN4786

Zoals het echte Zeeuwen betaamd zijn we precies om 12 uur op de afgesproken plek. Er staat een jongedame van Baja Bikes op ons te wachten met een dame uit de buurt van Amsterdam . We gaan dus met zijn vieren de keien van Krakau er uit trappen. We krijgen eerst de nodige info over het plein en gaan dan om onze fietsen. De sneeuw is inmiddels verdwenen en af en toe laat een waterig zonnetje zich zien. Het is fris maar het is heerlijk fietsen door deze prachtige stad. Er is zo ontzettend veel te zien. We fietsen langs de vele hoogte en diepte punten van de stad,  de Florian Gate, Jagiellonian Universiteit, Barbakan,  Oude stadsmuren etc , waarna we om 14.00 uur de bijgeboekte lunch geserveerd krijgen. Drie typisch Poolse gerechten. Je legt het lieve sommetje van vijf euro neer, maar dan heb je ook wat. Heerlijk en ontzettend veel. We vervolgen onze fietstour langs het Wawel Kasteel, de Drakengrot, appartement van Schindler, Oskar Schindler fabriek, de getto wijk, Kazimierz (Joodse wijk) Oude joodse begraafplaats, St. Annakerk,  het Concertgebouw, etc etc. Wat een prachtige middag. Rond half vijf nemen we afscheid en begeven ons te voet richting hotel. Scoren nog een drankje voor op de hotelkamer, want we zijn moe en de buikjes zitten nog vol van de lunch. De eerste dag in Krakau zit er op en overtreft alle verwachtingen. Echt fantastisch, maar tegelijkertijd ook indrukwekkend met af en toe wat stille momenten over zaken uit de harde geschiedenis van deze stad, die bij ons behoorlijk binnen komen. Vlak bij ons hotel staan bijvoorbeeld 65 metalen stoelen. Iedere stoel staat symbool voor 1000 vermoorde joden uit Krakau...heftig. 

DSCN4806DSCN4838DSCN4835DSCN4829DSCN4831DSCN4841,

Onder de trap op de tweede foto verborg in Schindler's list dat jongetje die moeder en dochter.

Vrijdag 24 januari

Om 06.45 uur Rise and shine. We hebben mazzel. Kunnen koffie en thee op de kamer zetten. Allebei lekker getukt en buiten ligt sneeuw en het is -4 graden.  Bijzondere manier om wakker te worden. Even douchen en op naar de ontbijtzaal. Hebben we niet gereserveerd, maar recensies zijn lovend. We kiezen een tafeltje, koffie, thee, jus d Orange en volle bordjes. Voortreffelijk. Enige minpuntje...de muziek. Moest direct aan Sandra en Pieter denken. Zit je op je nuchtere maag drie kwartier naar dat vreselijke Coldplay te luisteren. Maar het is me gelukt, het eten heb ik binnen kunnen houden. Hopelijk morgen Muse of Rammstein bij het ontbijt. Maar ik vrees het ergste. 

Ff tandjes poetsen. Jassen, shawls, handschoenen, camera en een flinke portie goed humeur en off we go. Grote plannen voor vandaag, want iedere minuut moet benut worden. We begeven ons de vrieskou in naar het stukje van de getto muur wat nog in stand is. Waren we gisteren al even gestopt, maar nu even momentje voor onszelf. Heftig. Op naar het plein met de stoelen die symbool voor de gesneuvelde 65.000 joden. 

DSCN4863

DSCN4844

Op dit plein zit de apotheek van de enige niet-jood die in de getto mocht blijven wonen met drie assistentes. Reden...de Duitsers waren doodsbang voor typhus, en de brave man gaf aan dat hij deze ziekte kon stoppen. Hij heeft ontzettend veel joodse vrouwen het leven gered. Want joodse vrouwen met blond of grijs haar waren nutteloos en werden onmiddellijk doodgeschoten. Op het plein zijn tijdens de razzia's alle bezittingen van de joden uitgekieperd.

DSCN4860

We lopen door de wijk aan onze kant van de rivier op zoek naar de brug uit de Schindler film. Deze wordt echter gerenoveerd dus gaan we de rivier over via de brug van de liefde. Hangt vol met hangsloten. Marion vastgeketend, maar ze is ontsnapt. De brug is verder versierd met trapezewerkers. Heel bijzonder. Ze bewegen ritmisch mee met de wind en passanten.

DSCN4871DSCN4872

DSCN4877

We schieten nog wat plaatjes van de Schindler brug underground construction, wetende dat de film in werkelijkheid andersom is gefilmd, omdat er anders een televisie toren te zien zou zijn. We struinen de Joodse wijk in en besluiten op zoek te gaan naar het joodse kerkhof wat bij een synagoge hoort. Dankzij de fietstocht van gisteren hebben we een aardig idee waar we heen moeten. En we vinden dit eigenlijk heel snel. Moeten wel even rondlopen om binnen te geraken. Bijzondere begraafplaats en we vragen ons af waarom sommige graven omheind zijn. Er loopt een jonge Orthodoxe jood rond en ik vraag hem om de betekenis hiervan. In wonderbaarlijk goed Engels legt hij uit dat het om drie rabbijnen gaat die bijzondere boeken hebben geschreven en dat hij hun boeken bestudeerd. Hij blijkt uit New York te komen, en zijn vrouw is aan het werk om de festiviteiten rond de 75 jarige bevrijding van Auschwitz aanstaande maandag te regelen. Ik denk dat er in Krakau maandag nog wel festiviteiten zullen zijn. Misschien zijn we op het juiste moment op de juiste plaats. 

DSCN4903

We hobbelen verder door de Joodse wijk op zoek naar de oude Joodse begraafplaats waar de Duitsers vreselijk tekeer zijn gegaan. Grafstenen vernield, omgegooid of mee genomen om wegen mee aan te leggen. Ook dit hebben we dankzij onze fietstour weer snel gevonden. We lopen hier eenzaam met ons tweetjes rond. We worden er stil van en lopen een traantje weg pinkend in stilte en met respect voor de doden rond. Het is koud en een waterig zonnetje maakt het plaatje compleet. Heftig en indrukwekkend. 

DSCN4926

DSCN4938

Na deze indrukwekkende gebeurtenissen gaan we met gepaste spoed terug richting de getto wijk. Marion moet nodig plassen en we duiken een lunchroom binnen. Onmiddellijk krijgt ze de sleutel van de wc en ik wil betalen maar dat wordt weg gewuifd. Dan maar in de fooienpot. Vriendelijkheid en gastvrijheid mag best beloond worden toch? We verbazen ons nu al bijna twee dagen over de vriendelijkheid van dit volk. Zodra we Die Dobre zeggen gaat er een wereld van vriendelijkheid open. Overigens mag je op straat geen alcohol drinken. Ik denk dat de Polen in Nederland dit ruimschoots vereffenen...haha. we bedanken de vriendelijke dames voor het gezeik en besluiten dat we een van de komende dagen hier koffie en thee met een koek gaan nuttigen. We struinen de straat door, de brug over en op naar de fabriek van Oskar Schindler. We moeten hier om 11.30 uur aanwezig zijn. Ik heb een gids geregeld die ons om 11.40 uur zal rondleiden. Het gaat wat rommelig, maar het blijkt dat er een gids komt van See Krakow. Intussen jassen ingeleverd bij de gratis garderobe dame en we beginnen met 8 mensen aan de rondleiding door de Deutsche Emaille Fabrik. Van de fabriek zelf is niets meer over, want direct na de bevrijding is het pand in gebruik genomen als fabriek voor radio's. Deze werden geleverd aan de Russen. Het museum wordt nu gebruikt om de geschiedenis van Krakau in de oorlog te laten zien. En dat is gelukt. Onze gids spreekt razendsnel, dus opletten geblazen, maar we prijzen ons gelukkig met zijn achtergrond verhalen. Wat een vreselijk heftig gebeuren. We worden er stil van. We horen bijvoorbeeld waarom Krakau zo goed bewaard is gebleven terwijl andere steden zoals Warschau helemaal vernield zijn. In Krakau woonden 15.000 joden, en toen deze verwijderd waren kwamen hiervoor in de plaats 17.000 Duitsers. Er wonen overigens nu in heel Polen nog 3.000 joden waarvan 300 in Krakau. Ongelooflijk. We krijgen ook te horen dat er 4 soorten mensen waren, de Übermensen, de gewone mensen, de lagere mensen en als laatste de insecten, joden, en die moet je vernietigen met gas. Tsjeetje, dit geloof je toch niet. Ook wisten we niet dat 30,% van de oorlogsmisdadigers Oostenrijkers waren. We horen het verhaal over de 8 jarige Roman Polanski. Hij ging dagenlang in het theater en bioscoop zitten om Duits te leren om als zogenaamd Duits jongetje vrij te kunnen rondlopen.... En ook waarom Schindler drie keer door de Gestapo is opgepakt en steeds werd vrij gelaten. Hij wist als een van de weinigen dat de Duitsers bezig waren met V1 en V2 raketten, was goed bevriend met hoge Duitse officieren en....vertelde de Gestapo dat zijn oom Max een hoge functie had in het Duitse leger....hij had geen oom Max. In de film zie je het verhaal dat het joodse meisje onder aan de trap staat om Schindler te vragen haar ouders in zijn fabriek te laten werken. En dan sta je opeens  zelf op die trap. Ook vertelt de beste man dat er een lijn was geverfd waar joden niet overheen mochten komen. Een soldaat pakt een pet af van een joodse man en gooit die over de lijn. Man pakt zijn pet en wordt doodgeschoten. En de Duitser verdient hiermee drie vrije dagen. Dus als hij er vijf neer schiet krijgt hij 15 vrije dagen... De rondleiding duurt ruim anderhalf uur en we mogen nog blijven zo lang als we willen. We zijn zo ontdaan van deze rondleiding dat we besluiten dat het zo wel genoeg was. Bedenkend dat de Polen zogenaamd bevrijd waren, maar daarna nog 46jaar onder het Russische juk hebben geleefd. 

Overigens is pas in de jaren 70 dit verhaal over Schindler bekend geworden. Een man wil in een winkel een boek pakken. Iemand ziet op zijn arm teken van Auschwitz staan en vraagt er naar. De man begint het verhaal van Schindler te vertellen. Om zijn film te kunnen maken is Spielberg tien jaar lang heel de wereld overgereisd om overlevenden te interviewen.

DSCN4959DSCN4985DSCN4967DSCN4986

We gaan even terug naar ons hotel, en gaan op advies van Danielle op weg naar Kasteel van Wawel. Wauw, wauw en nog eens wauw. Prachtig. We zijn te laat om het museum in te gaan want kaartjes worden verkocht tot 14.45 uur. Dat wordt ons liefelijk verteld door een waarschijnlijk ongestelde Poolse berin..chagrijnig kreng.

DSCN5059_1DSCN5002

We bewonderen dit prachtige kasteel langs alle kanten en lopen richting de Grote Markt door een prachtige straat. Inmiddels is het weer flink koud aan het worden. Op de markt aangekomen is het tijd om op een drankje te doen op een overdekt en verwarmd terras.

DSCN5072

Pieter, dit is een plaatselijk bier van 8% en het smaakte als Rochefort.

Het begint te schemeren en in Polen vieren ze Kerst tot 2 februari, en de Markt laat zich in al zijn schoonheid zien. Ik was verliefd op de Plaza van Arequipa, maar dit is echt om stil van te worden. Ongelooflijk mooi.

DSCN5081_1DSCN5082_1DSCN5090_1

DSCN5093_1

We gaan langzaam maar zeker terug richting ons hotel, want vlak bij is een typisch Pools restaurant...maar deze sluit om 18.00 uur, dus we hebben pech. We sluiten de dag dan maar af met een maaltijd in het restaurant van ons hotel. Was prima.

Vandaag 17,5 kilometer gelopen. 

Nu dus blog gemaakt op de tonen van David Bowie met zijn China Girl, Marion ligt inmiddels met gestrekte oortjes en ik ga ook zo plat. Morgenochtend op tijd ontbijt en om 09.15 uur pick up voor bezoek aan de zoutmijnen.  Hoe de rest zal verlopen zien we wel.

Zaterdag 25 januari

Weer lekker op tijd opgestaan. Om 08.00 uur weer super ontbijt op de fantastische tonen van Coldplay. Beetje jammer, maar waarschijnlijk hebben ze alleen deze bagger muziek. We staan keurig op tijd klaar en...het busje is iets te laat. Dat mag de pret niet drukken. We stappen in en ons vrolijk goedemorgen iedereen wordt vrolijk begroet door....niemand. Naast de chauffeur is er nog een goed Engels sprekend mokkeltje die ons keurig uitlegt hoe een en ander zal verlopen. Aangekomen op de parkeerplaats van de Wielickza zoutmijn worden we keurig opgewacht door een leuke dame die perfect Engels spreekt. Marion en ik zijn het al snel eens dat de aanpak erg professioneel is. Hadden we niet moeten zeggen. We moeten 10 minuutjes wachten en dan begint het gedonder. Er worden verschillende groepen samen gevoegd en dan blijken er een zooitje Fransen bij te zitten die alleen de Franse taal machtig zijn. Frankrijk is een mooi land, er zouden alleen geen Fransen moeten wonen. Het wordt een rommelige bende. In onze Engelstalige groep zit een Amsterdams koppel, de man is aardig, maar wat een geweldig zeikwijf.....ik moest te vroeg mijn bed uit, had nog langer kunnen vslapen, het duurt te lang, alles in de mijn afkraken. Wat een ongelofelijke zeikerd. Blijf lekker thuis. De man en vrouw hebben dezelfde jassen aan. Marion zegt, als ik die man was dan zou ik een andere jas aandoen. Nou, ik zou een ander wijf uitzoeken. We gaan met een redelijk goed Engels sprekend meisje de trappen af, onder het gezeik dat er te veel trappen zijn, ze hadden halverwege de andere kant op moeten draaien....we blijven vanaf nu zo ver mogelijk bij dit viswijf vandaan. Eenmaal beneden krijgen we in totaal drie verdiepingen te zien met een totale lengte van drie kilometer. Dit is een honderdste van de totale lengte van de mijnschachten. We krijgen de de prachtigste beelden in zout bewerkt te zien met als hoogtepunt de uit zout gehouwen kathedraal. Ongelofeloos mooi. 

DSCN5151DSCN5205DSCN5211DSCN5185DSCN5193

DSCN5181

Foto's zijn allemaal plaatjes van uit zout gemaakte zaken, zelfs de kroonluchters. Knap. We genieten met volle teugen van dit prachtige spektakel. Om 13.00 uur verlaten we de mijn richting Krakau.

Ik heb voor het instappen in de bus al geregeld dat we niet bij ons hotel maar in de buurt van het centrum gedropt worden. We worden de bus uitgeschud bij een Best Western hotel. We moeten ons eerst even oriënteren, plattegrond er bij, en we ontdekken dat we via de groene gordel om de oude stad kunnen wandelen, want we willen naar de Barbakan. We vinden het snel, maar Marion ziet in de verte iets wat er leuk uitziet. We besluiten daar eerst naar toe te gaan. Jammer dan, schaats baan en vier koek en zopie kramen. Terug dan maar. Dan zien we zo'6 typisch Pools kraampje staan met Obwarzaner koeken. Die moeten we hebben. Opoe heeft schijnbaar top kwaliteit, want voor ons gaat haar handel met zakkenvol van de hand. Maar ja, hoe bestel je hier. Mijn Pools is ook niet meer wat het geweest is. Met handen en voeten leg ik opoe uit dat ik twee dezelfde wil als die mevrouw voor ons. Eureka, ze begrijpt me, maar in haar beste Pools legt ze uit dat ze er nog maar een heeft. We wapperen wat met de handen dat het ons eigenlijk niks uitmaakt en we krijgen een zakje met twee heerlijke koeken voor de lieve som van 4 zloty. Een hele euro

We peuzelen deze smakelijke versnapering heerlijk op in het lekkere Poolse zonnetje. Het is tenslotte -4 graden. Maar in de zon valt het best mee. We hebben het echt getroffen met het weer. In de straat rechts van de Barbakan staat mooi monument waar we donderdag niet zo veel tijd voor hadden, en je gelooft het niet, we komen hier onze fietsgenote van donderdag tegen, nu met haar man. We krijgen drie zoenen en we worden voorgesteld aan haar man. Hij was trots op ons, want Petra had verteld dat ze hele middag had gefietst met een ontzettend leuk echtpaar uit Zeeland. Gaaf om te horen, we kletsen heerlijk wat af. Zij gaan naar Schindler en wij schieten wat plaatjes van het standbeeld en de prachtige Barbakan.

DSCN5246DSCN5243DSCN5234DSCN5240

We hobbelen de winkel straat in en hebben dorst. We duiken een steegje in en scoren overdekt bij terras verwarmer een thee en een cappuccino. Lekkerooooor. We trotseren opnieuw de kou, gevoelstemperatuur is inmiddels -7, en we bereiken de Grote Markt. We kopen de traditionele diepvries magneet en flesopener. We vragen aan de liefelijke dame, not, waar de ingang van het ondergronds museum is. Dat heeft nogal wat voeten in de aarde, maar uiteindelijk smelten Polen en Nederland samen en we gaan tickets scoren voor het museum dat echt onder het plein ligt. Ik lammer 42 zloty, rugzak inleveren en in een kleine twee uur leren we de hele geschiedenis van Krakau kennen. Niet alle namen zeggen ons iets, maar we hebben allebei interesse in dit soort zaken, dus proberen zoveel mogelijk te absorberen. We denken eigenlijk intussen dat Polen bijna altijd in oorlog heeft geleefd.  Na een kleine twee uur krabbelen we weer boven de grond uit en besluiten voordat we gaan eten eerst maar een drankje te doen. We vinden weer een heerlijk terras met de nodige terrasverwarming en voor Marion een thee en ik scoor weer een lekker Pools biertje. We hebben prachtig uitzicht op de Markt en Lakenhallen, met prachtige kerstverlichting.

In Polen vieren ze Kerst tot 2 februari. We willen eigenlijk naar een ondergronds restaurant, maar dat blijkt 12 minuten lopen te zijn. De serveerster weet op de markt vlakbij een restaurant onder de grond en het is een typisch Pools restaurant. Doen. Echter, het is wel typisch Pools, maar niet ondergronds. We besluiten te blijven, en we bestellen. Ze schijnen hier als specialiteit Spareribs te hebben, dus die besteld Marion, en ik bestel ...Stroganoff in brood. Doe eens gek. We besluiten intussen om bij deze zaak buiten op het verwarmde terras te gaan zitten.

DSCN5252

Ons eten wordt gebracht, we eten met gemengde gevoelens, betalen de handel, geven leuke fooi en begeven ons de vrieskou in naar ons hotel. We hebben nu twee avonden een Pools diner gegeten, en...het is niet ons ding. Niet vies of smakeloos, maar de volgende mag van mij best bord spaghetti zijn. Maar we hebben het geprobeerd. 

Al met al weer een prachtige dag gehad en weer ruim 13,5 kilometer gelopen. Marion ligt inmiddels plat, ik ga nog Sudoku puzzel maken en morgen gezond weer op. Auschwitz staat voor de deur. We zullen wel wat dingen moeten missen, want maandag wordt gevierd dat Auschwitz 75 jaar bevrijd is. We horen net van Diana dat Willem en Max ook komen, en dat zelfs Pinokkio...eee....Rutte ook aanwezig zijn. Ik heb vandaag aan verschillende mensen gevraagd of er in de stad nog festiviteiten zijn, maar niemand weet of er iets gaat gebeuren.

Morgen om 08.05 uur pick up service.

Zondag 26 januari

Tsja, wat gaat deze dag ons brengen. We staan om 06.00 uur op, en het is voor ons allebei al met gemengde gevoelens. Eerst maar koffie en thee, douchen en op naar een hopelijk rustig vroeg ontbijt. Dat loopt dus iets anders. Ontbijzaal zit behoorlijk vol met erg luidruchtige mensen. We denken Spanjaarden. Wat een teringherrie maken ze, zelfs Coldplay komt er niet bovenuit. Ze laten alle bakken met warm eten open staan, er zijn bij de vleeswaren geen vorkjes meer te bekennen, ze schreeuwen door de zaal naar elkaar. De thermobekers wordrn gevuld met koffie, thee en melk en de yoghurtjes vinden ook gretig aftrek. Naast ons zitten drie van deze koekenbakkers en als een dame die de zaal verlaat en over onze hoofden en borden zo nodig onze buren moet aanspreken is voor ons de maat vol. De boodschap komt over. Als laatste vertrekt onze buurman en deze bied ons zijn welgemeende excuses aan voor de herrie. Hij schaamt zich voor zijn, zoals nu blijkt, Mexicaanse reisgenoten. Hij is ook Mexicaan maar komt uit Toronto. Ze gaan ook naar Auschwitz. Wat een rust, de serveerster slaakt een zucht van verlichting. Coldplay krijgt weer de overhand, en ik moet eerlijk zeggen, mijn ontbijt smaakt niet echt, wetende wat ons vandaag te wachten staat. Mijn tafelgenote heeft duidelijk honger....die blijft maar laden. 

We staan keurig op tijd voor ons hotel in -3 graden te wachten voor busje naar Auschwitz. De gebruikelijke 5 minuten te laat, en ja hoor, mag ik uw ticket zien. Nee meneer, dat hebben we niet. Bellen naar zijn kantoor en het is geregeld. Er zit 1 man in de bus. Komt uit India, is hier een week voor zijn werk, en werkt voor een bank. We hebben gespreksstof. Aardige vent. De Holocaust is dus ook in India bekend. Bijzonder. Volgende pickup punt is Best Western hotel, en...er komt niemand. Vijf minuten wachten, chauffeur belt kantoor, en rijden naar volgend pickup punt. Busje stroomt aardig vol, en hopla, terug naar Best Western hotel. Nog niemand. Chauffeur belt weer met kantoor en na nog wat vertraging rijden we met twee passagiers te weinig voor een rit van een kleine anderhalf uur naar Auschwitz. Het is stil in het busje. Waarschijnlijk heeft iedereen zo zijn gedachten over wat ons de komende uren te wachten staat. Bij Auschwitz aangekomen kunnen we al zien dat in verband met de festiviteiten van morgen voor 75 jaar bevrijding het hoofdparkeerterrein is afgesloten. We zien al wat camera ploegen rondlopen. Een wat chagrijnige Poolsedame met gele muts op komt in een waterval van gebrekkig Engels vertellen wat we vandaag gaan doen. Eerst 15 minuten plaspauze, 105 minuten Auschwitz 1, de bus weer in en naar Auschwitz 2 wat wij kennen als Birkenau. De Poolse dame blijkt een aardig vrouwtje te zijn, maar ze is erg georganiseerd, en dat staat ons wel aan. Hip, bij elkaar blijven, laat niemand tussen onze groep komen etc. Geweldig. Zendertjes om, koptelefoons op en we gaan de ellende tegemoet. ARBEIT MACHT FREI.  

DSCN5267

We lopen het kamp op, en krijgen uitleg en zien afgeschoren haren, ruim 4500 kg is er aangetroffen, schoenen, protheses, brillen, koffers, kammetjes en borstels, de meest gruwelijke foto's, bv van een Belgische vrouw die bij aankomst 75 kg woog, op de foto nog 25 kg. Foto's wat die hufter Mengele voor proeven op mensen heeft gedaan. Het is werkelijk misselijk makend. 

DSCN5298DSCN5296DSCN5303DSCN5309

DSCN5310

We gaan van barak naar barak en onze Poolse dame pinkt regelmatig een traantje weg...ze geeft deze rondleiding zes keer per week. Hier kom ik later op terug. Ze vertelt dat de eerste gevangenen in Auschwitz Hongaren waren. Dat waren ook de eerste die vergast werden. Samen met 150 Poolse soldaten. Dat was een proef...duurde ruim drie uur. Totdat ze op de vereiste 20 minuten vergassen zaten...

We krijgen de meest vreselijke verhalen te horen. Bij aankomt uitkleden, alle menselijke haren moesten verwijderd worden. Dat gebeurde de hele dag met hetzelfde mes. Je kunt je de overdracht van ziektes wel voorstellen. Dan met tientallen gelijk douchen. Halve minuut snikheet, halve minuut steenkoud. Afdrogen, ho maar. Er werden wat ramen open gezet om de wind zijn werk te laten doen.

DSCN5286

DSCN5293

Met 1 zo'n bus als op bovenste foto werden 1500 joden vergast. 

We krijgen te zien waar mensen werden opgehangen etc etc tot we uiteindelijk bij de gaskamers en vernietigingsovens aankomen. Ik heb me nog nooit zo beroerd gevoeld. Ze gingen hier met groepen naakt naar binnen. Het is hier vreselijk koud en daarna...het is gewoon niet te bevatten. Krijg alweer tranen in de ogen als ik dit schrijf.

DSCN5361DSCN5340

DSCN5324

DSCN5370

Wat je mee maakt als je hier loopt is op geen enkele wijze te beschrijven. Mannen konden gemiddeld drie maanden overleven. Vrouwen en kinderen 6 weken. Na de bevrijding zijn nog 4.500 mensen uit de kampen overleden. Uitgehongerd, ziektes etc. Er waren Joden die om zelf in leven te blijven Kapo waren geworden. Die regeerden met harde hand. Degene die het dichtst bij de deur sliep was zo goed als dood. Als je s nachts naar de wc moest had je pech, iedereen schoof zo ver mogelijk op en lag je van voren en zo goed als zeker dood...

We gaan naar de bus en horen van onze Poolse dame dat de twee mensen die vanmorgen niet op tijd waren bij Best Western hotel zich hadden verslapen...hoe is het mogelijk. Zijn met taxi gekomen en wij moesten daar op wachten. Dat vertikte ze dus en terecht. Jong stel, tsjonge jonge. Ze zijn inmiddels wel aangesloten bij de groep.

We gaan busje in naar Birkenau/Auschwitz 2. Wie missen we? Juist..ze lopen weer verkeerd. Lopend vanaf parkeerplaats naar Birkenau spreek ik de Poolse dame aan over hoe, wat en waarom. Ze moet altijd huilen, ze is Joodse en veel van haar familie leden zijn vergast. Niet hier, want Joden uit deze buurt moesten naar andere kampen, want hier konden vrienden en familie helpen ontsnappen. We kunnen niet via hoofdtoegang Birkenau naar binnen. Is grote tent overheen gezet ivm festiviteiten morgen, Auschwitz 75 jaar bevrijd. We gaan over dit immense terrein waar we overal schoorstenen zien, de houten barakken zijn bijna allemaal ingestort. We zien resten van een gaskamer en kunnen een barak in. De meeste barakken zijn dicht omdat bezoekers deze helemaal volkalkten met graffiti en Ik was hier. Hoe respectloos kun je zijn. We bezoeken een barak waar vrouwen en kinderen verbleven. Drie tot 5 kinderen per bed, vrouwen sliepen op de grond tussen de ratten. Ze werden vaak doodgebeten  door deze enorme ratten. Ik krijg het weer koud. En de kinderen hebben ook nog mooie tekeningen gemaakt. 

  • DSCN5415DSCN5425DSCN5426

    DSCN5430

    We vertrekken vol emoties met busje terug richting Krakau. Beseffend dat we blij mogen zijn met wat we hebben, in vrijheid, blijheid, kunnen doen wat we willen etc.  Het is dan ook stil op de terugweg. Wij laten zelf ook de gebeurtenissen langzaam in dalen.

    We hebben met chauffeur geregeld dat we vlak bij Grote Markt gedropt worden. We zoeken terras op, kannetje thee en biertje enwe hebben al besloten dat we vandaag pasta willen eten. Het is nog wel vroeg, maar we besluiten richting hotel te lopen en onderweg iets te eten. Hoeven we na eten niet meer zo lang de kou in. Marion weet een Italiaanse tent.... Geweldig. Ligt beetje achteraf, maar tent zit vol en we worden geweldig ontvangen. We krijgen de kaart met...110 gerechten. Wat kunt u aanbevelen? Kies iets wat je nooit hebt gegeten. Ik kies iets wat ik niet ken en Marion vraagt om pasta Carbonara. Wat heb ik je nou gezegd roept de ober? En Marion kiest voor zwarte spaghetti... geniaal. Heerlijk gegeten.

    Op naar hotel in de kou en de dag van vandaag verwerken.

  • Vandaag toch weer 11,5 km gelopen.

    Plan morgen: uitslapen, laat ontbijt, wandelen naar Kasteel van Wawel, lunchen en om 18 uur worden we opgehaald voor transfer naar luchthaven

Maanag 27 januari

Tsja, uitslapen is er niet meer bij op je oude dag. We zijn gewoonte getrouw vroeg wakker. Op het gemak bakkie leut en thee, douchen, koffer inpakken en dan op het gemak ontbijten. Mexico verlaat net de ontbijtzaal en op de muziek van jawel, Coldplay, gaan we zitten. Lekker rustig vandaag. Hier en daar wat verdwaalde Nederlanders. We doen het rustig aan en laten het ons goed smaken. Zoals iedere dag keuze genoeg. We checken uit, droppen koffer en binden de gebruikelijke benenwagen onder. We lopen langs de rivier en steken deze bij het Wawel Kasteel over, want vanuit de bus zagen we gisteren dat het zicht op het kasteel vanaf de overkant prachtig is. En dat klopt, in een waterig zonnetje met -3 graden toont het kasteel zich in zijn volle pracht.

DSCN5458

We besluiten dat we toch nog het kasteel in willen om de juwelen te zien. Jammer dan, is op maandag gesloten. Dan begint het spektakel, loeiende sirenes, geblindeerde auto's, en er hebben een meet en greet met de minister president van Roemenië en de president van Hongarije

DSCN5481

DSCN5468

We praten wat met een bodyguard en vragen of Willem en Max ook nog de moeite willen nemen om ons te ontmoeten, maar dat weet de aardige man niet. We laten de koffie nog even pruttelen, maar als ze niet op komen dagen dan moeten ze het zelf maar weten. Gemiste kans voor Willem en Max.

We besluiten dat we vandaag helemaal de oude stad rond gaan lopen, zoals we deze donderdag hebben gefietst, maar dan andersom. Dan zie je toch nog dingen die je gemist hebt. Als eerste zijn we bij appartement van Schindler. Hebben nu wat meer tijd. 

DSCN5492

Lopend door het park schieten we nog wat prachtige plaatjes.

DSCN5490DSCN5505DSCN5556DSCN5471

DSCN5437

We hobbelen nog paar kerken in, Krakow heeft meer dan 100 kerken

DSCN5444

DSCN5447

Maar ook meer dan 1000 kroegen. We trakteren onszelf in een leuke tent op kruidenthee en cappuccino en vervolgen onze weg tot we weer bij het kasteel aan komen. De cirkel is rond. We lopen naar de Grote Markt, misschien is er iets te doen in verband met 75 jarige bevrijding Auschwitz. Niks, helemaal niks. Erg vreemd. We besluiten om nogmaals als afsluiter de Joodse wijk in te lopen en schieten daar nog wat leuke plaatjes. We willen nog wel even naar de trap uit de film van Schindler, en ja hoor, die vinden we. Ik kan het niet laten om die trap op te gaan. Bijzonder.

DSCN5566DSCN5567DSCN5570

DSCN5568

We lopen terug naar hotel. Nemen straks nog ergens een hapje. We worden om 18.00 uur opgehaald en op naar huis. Vandaag 18 km gelopen.

We kijken terug op een fantastisch, indrukwekkend, mooi, emotioneel weekend

Foto’s

8 Reacties

  1. PatjeB:
    21 januari 2020
    Have fun !!!!
  2. H & J:
    23 januari 2020
    Een goed begin van de trip, ziet er goed uit veel plezier, groetjes uit t'durp
  3. De 70+:
    23 januari 2020
    Een bezienswaardig stad prachtige ooude gebouwen groetjes de scheldediertjes
  4. De 70+:
    24 januari 2020
    Jullie hebben heel wat gezien vandaag Mooie foto,s groetjes
  5. Daniëlle & Joey:
    25 januari 2020
    Waauw mooi en indrukwekkend!
  6. De 70+:
    25 januari 2020
    We blijven zo wel bij wat jullie allebei beleven!!!!!Super de Schelde diertjes
  7. H & J:
    26 januari 2020
    Tot nu toe een geslaagde trip zo te horen H&J
  8. De 70+:
    26 januari 2020
    Laat dit nooit vergeten worden wat hier is gebeurd !!!!!en laat jongere generaties er maar naar toegaan om het met eigen ogen te zien al die wreedheden en en mens onteerende gebeurtenissen